Uit het donker de Vandikhout

Kom geef me nog één keer de kans
om te zwerven
door een ver verleden
want het droombeeld dat ik had
van het echte leven
is nu een verlangen naar vroeger
een glimlach met een slecht geweten

kom geef me nog één keer je hand
zoals gister
toen we samen zweefden
nu trek ik een muur op rond mezelf
om aan te geven

neem me mee uit het donker

het zou ons toch nooit overkomen
wat we dachten
stond vast was zeker
maar wild als wolken in de wind
zijn we niet gebleven

neem me mee uit het donker
nu ik zonlicht zie, is het dan voorbij

neem me mee uit het donker
uit het donker